تأثیر دو روش غیر دارویی (آرام سازی پیشرونده عضلانی و موسیقی درمانی) بر میزان درد بیماران سرطانی

زمینه و هدف:درد به عنوان یکی از عوارض مهم بیماری های مزمن از جمله سرطان به شمار می آید. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دو روش غیر دارویی کاهنده درد (آرام سازی پیشرونده عضلانی و موسیقی درمانی) بر میزان درد بیماران سرطانی می باشد.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای از نوع کارآزمایی بالینی در یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. تعداد 100 بیمار مبتلا به سرطان پس از کسب اجازه و موافقت به طور تصادفی 50 نفر در گروه آرام سازی و 50 نفر در گروه موسیقی قرار گرفتند. ابزار گرآوری داده ها پرسشنامه شامل مشخصات فردی و مشخصات بیماری، برگه ثبت شدت درد جانسون، و ابزار مداخله شامل واکمن و هدفون سونی و یک جعبه نوارهای موسیقی کلاسیک، ملایم و سنتی ایرانی بود. روش گردآوری اطلاعات، از طریق مصاحبه و خود گزارش دهی مددجو بود. پس از ارایه آموزش های لازم به هر دو گروه از آن ها خواسته شد به مدت 30 دقیقه، یک بار در روز تا 3 سه روز، روش کاهنده درد مورد نظر را انجام دهند. شدت درد از 24 ساعت قبل تا سه روز در حین مداخله، ارزیابی و در برگه مربوط ثبت می شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل من ویتنی، مجذور کای، تست دقیق فیشر، فریدمن و نرم افزار spss استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که شدت درد در هر یک از گروه های آرام سازی و موسیقی درمانی، در زمان قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری داشت (001/p<). بین شدت درد در دو گروه آرام سازی و موسیقی نیز اختلاف آماری معناداری وجود داشت (016/0=p). به این معنی که تسکین درد در گروه آرام سازی چشمگیرتر بود.نتیجه گیری: اگر چه هر دو روش آرام سازی پیشرونده عضلانی و موسیقی بر کاهش شدت درد مؤثر بودند، اما تأثیر آرام سازی به صورت معناداری بیشتر از موسیقی بود.